Gisteren schreef ik: Later horen we dat er nog 1 appartement bezet is, deze gaan donderdag weg en dan hebben we het hele huis en zwembad voor onszelf!
We kwamen thuis van de pizzaboer en liepen naar het terras, ik met een dienblad met koffie en Gertjan liep achter mij.
Op het terras stoven als een gek en luid blaffend twee honden op mij af en eentje sprong tegen mij op en bleef in mijn (kanten) jurkje hangen.
Ik had het dienblad vast en bleef doodstil staan, het was eigenlijk best eng en dreigend.
Uit twee stoelen sprongen de eigenaars op, deden gelijk de twee honden in hun appartement en verontschuldigden zich flink.
Ze waren dagen geen andere gasten gewend en de honden dachten: wat krijgen we nu?
Indringers!
We hebben het uitgepraat, snap het volkomen maar als ik niet het dienblad vast had gehad en ik had gaan afweren of de hond uit mijn jurk wilde halen?
Hadden ze dan gebeten, zo dreigend was het wel…..
Ze gingen daarna gelijk naar de honden en dat was het contact met onze buren!
Niet meer gezien, oeps!
Gelukkig gaan ze vandaag weg, maar anders waren de honden vast wel aan ons gewend geraakt.
Hoe anders was het afgelopen week met de twee honden bij B&B Zia Nì.
Maar dit is geen honden-blog, dus wat hebben we vandaag gedaan?
Eerst heerlijk geslapen en daarna op ons gemak naar een bakker in de buurt gelopen.
Het was er verrassend druk!
Met mensen die broodjes komen halen.
Snel een mini espresso aan de bar drinken.
En een aantal tafeltjes bezet zowel binnen als buiten.
We lopen door het stadje weer terug, horen de pastoor zingen voor ongeveer 4 mensen in de kerk.
De kerkdeur stond namelijk open en we liepen er rechtop af.
Het is een bijzondere stad, oud en verlaten zou je op het eerste gezicht zeggen.
Maar ook weer druk en levendig als je bij de bakker of in de supermarkt bent!
 |
| Onze straat |
 |
| De meters zitten zichtbaar bij de voordeur |
We wachten even de bui af en gaan dan naar mooiste dorpjes in italië/puglia >> santa maria di leuca
Ongeveer 28 kilometer naar het zuiden, op het zuidelijkste puntje van Puglia.
Ook wel *finubus terrae* genoemd, het einde van de wereld.
Uitkijkend op de Adriatische en Ionische zee en eigenlijk ook op Griekenland!
Bij het pijltje/blauwe stip zitten wij.
Rond 10:30 uur moet het wel weer droog zijn en kunnen we op pad.
Tuurlijk kan ook wel eerder, maar we hebben vakantie!
Rustig aan………..
We rijden via de locale snelweg naar het zuiden, dat gaat lekker vlot.
Vinden een parkeerplek, wat kost parkeren hier? Het is *1 euro voor 1 uur*
Het is 11:49 uur
Ik gooi er 50 cent in en de parkeertijd springt naar 16:19 uur
Euh……
Wat doe je dan?
Het is niet goed maar ook niet onze schuld.
Bij de auto’s om ons heen is het allemaal *1 euro voor 1 uur* op hun parkeerticket.
We leggen het ticket neer en gaan de boulevard op, het zal wel los lopen……
Ik zal je gelijk de spoiler verklappen, het is inderdaad goed gegaan.
Je verwacht er veel van, iedereen praat er over maar zeker op een wat bewolkte, winderige dag is het niet veel. Alle bedjes staan leeg, de terrassen zijn leeg, alleen het toeristentreintje zit vol.
We lopen wat over de boulevard, kijken naar het einde van de wereld en dat was het wel.
We gaan weer op pad, via een Lidl in Urgento gaan we naar ons huis.
In een folder in de hal profileert de eigenaresse zich als een Airbnb en zo zou je het ook kunnen noemen. Je kan dit huis inderdaad op de website vinden.
We gaan bij het zwembad liggen, lezen, luisteren en relaxen na de lange rit van gisteren.
De hondjes en baasjes zijn vertrokken, het hele huis is nu van ons alleen.
En de vuile was van Peschici zit in de wasmachine!
De zon komt steeds vaker vanmiddag, het is weer een heerlijke dag geworden.
Rond 17:00 uur lopen we naar Le Perle del Gusto, gevonden op internet.
Een traiteur met heerlijke gerechten, thuis opeten of in de winkel.
Het tijdstip verraadt wel dat we het thuis gaan opeten.
Ze spreken alleen Italiaans en uiteindelijk lukt het ons om twee gerechten aan te wijzen en mee te nemen.
We zijn er lopend heen gegaan, in de zon is het nog pittig warm!
Klopt ook wat het is nu 17:52 uur en 27 graden!
We lopen weer een heel ander stuk van Racale door, een klein pleintje met een groot beeld van een heilige. We lopen langs een strook met een klein speeltuintje en banken vol oudere heren.
Langs de wasserij, autorijschool en we stoppen op een kruispuntje met……verkeerslichten.
We moeten wachten op groen!
We lopen meestal op de weg, waar het asfalt ooit op heeft gezeten.
Wat is het toch een bijzonder land!
Nou, ik kan dit blog wel publiceren.
Geen grote plannen meer voor vanavond.
We zitten heerlijk buiten bij het zwembad allerlei hapjes te eten, opgewarmd in de oven.
Er staat een fles Prosecco koud, we komen de avond wel door!
Morgen?
De plannen zijn om naar de stad Lecce te gaan, op 44 km afstand van Racale.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten